លំហាត់សរសេរអាចជួយបន្ថយភាពតានតឹងរបស់អ្នកជម្ងឺមហារីក

យោងតាមការសិក្សាមួយរបស់អាមេរិកមួយបានឱ្យដឹងថា ការលើកទឹកចិត្តឱ្យអ្នកជម្ងឺមហារីកសរសេរពីការ ភ័យខ្លាច ចំពោះជម្ងឺមហារីករបស់ពួកគេអាចជួយលើកកំពស់គុណភាពជីវិតរបស់អ្នកជម្ងឺបាន។
លោកស្រី ណាន់ស៊ី ម៉រហ្គេនជាគ្រូពេទ្យមួយរូបបានសាកល្បងអោយអ្នកជម្ងឺមហារីកដែលកំពុងរង់ចាំនៅក្នុង គ្លីនិក របស់លោកស្រីនៅទីក្នុង ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន សរសេរនូវអ្វីដែលជាការព្រួយបារម្ភរបស់ពួកគេ។
យោងតាមទស្សនាវដ្តីមួយមានឈ្មោះថា អ្នកជំនាញខាងដុំពក 9នឿចៀលៀងិសតប បានឱ្យដឹងថា អ្នកជម្ងឺមហារីក ចំនួនពាក់កណ្តាលដែលចូលរួមក្នុងការសាកល្បងនោះបាននិយាយថា ការសរសេរនោះបានផ្លាស់ប្តូរនូវ អ្វីដែលគេ ធ្លាប់គិតអំពីជម្ងឺនេះ។ អ្នកជម្ងឺមហារីកវ័យក្មេង និងអ្នកជម្ងឺមហារីកដែលទើបនឹងបាន ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទំនង ជាអ្នកដែលទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតពីការសិក្សានេះ។លោកស្រី ម៉រហ្គេន បានបំរើតួនាទីក្នុងផ្នែកមួយនៃកម្មវិធីសិល្បៈនិងមនុស្សសាស្ត្ររបស់មជ្ឈមណ្ឌលជម្ងឺមហារីក ឡុំបាឌី 9ឡៀមបារដិប។លំហាត់សរសេរដែលមានរយៈពេល២០នាទីរបស់លោកស្រីចោទសួរអ្នកជម្ងឺមហារីកអំពី ដំណើរ ការដែលជម្ងឺនេះបានផ្លាស់ប្តូរពួកគេហើយអំពីថាតើពួកគេមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្តេចចំពោះជម្ងឺនេះ។រយៈពេលប៉ុន្មានសប្តាហ៍ក្រោយមកគេក៏ទាក់ទងអ្នកជម្ងឺដែលបានចូលរួមសាកល្បងលំហាត់សរសេរទាំងនោះដើម្បីសាកសួរពីអាការៈរបស់អ្នកជម្ងឺទាំងនោះ។ ៤៩ភាគរយនៃអ្នកទាំងនោះបានឆ្លើយថា លំហាត់សរសេរនោះ បានផ្លាស់ប្តូរការគិត ចំពោះជម្ងឺរបស់ពួកគេខណៈដែល៣៨ភាគរយបាននិយាយថា អារម្មណ៍របស់ពួកគេ ចំពោះស្ថានភាពជម្ងឺបានផ្លាស់ប្តូរ។លោកស្រី ម៉រហ្គេន បាននិយាយថា “ តាមរយៈការសិក្សាមុនៗបានឱ្យដឹងថា ការគិត និងអារម្មណ៍ ឬក៏ដំណើរ ការគិតនិងការរំជួលចិត្តដែលមានការពាក់ព័ន្ធនឹងជម្ងឺមហារីក គឺជាកត្តាដ៏សំខាន់នៅក្នុងលំហាត់សរសេរ ដែល ផ្តល់ជាអត្ថប្រយោជន៍ដល់សុខភាព “។លោកស្រីបានបន្តថា“ ការសរសេរដែលពាក់ព័ន្ធតែពីការ ពិតនោះមិនបាន ផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ទេ “។លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ប៊្រូស ឆេសាន់ ប្រធានផ្នែកស្រាវជ្រាវឈាមនិងជាលិកានៃមជ្ឈមណ្ឌលឡុំបាឌី បាននិយាយឱ្យ ដឹងថា “ ខ្ញុំមានការរីករាយណាស់ដែលមានអ្នកជម្ងឺរបស់យើង ជាច្រើនមានចំណាប់អារម្មណ៍ លើរបៀបព្យាបាល ជម្ងឺថ្មីនេះ “។ លោកបន្ថែមថា ការសិក្សារបស់យើងគាំទ្រអត្ថប្រយោជន៍ពីកម្មវិធី លំហាត់សរសេរ ហើយនិង ភាពដែលអាចទៅរួចពីការបញ្ចូលកម្មវិធីមួយនេះទៅក្នុងគ្លីនិកដ៏មមាញឹកមួយ។